Gościszów jest miejscowością, w której znajduje się najwięcej zabytków i są to chyba najciekawsze obiekty na terenie gminy.
Kościół parafialny p.w. Matki Bożej Częstochowskiej
który jest jedną z najpiękniejszych i najstarszych świątyń na Dolnym Śląsku. Ta późnoromańska świątynia została zbudowana z ciosanego piaskowca pomiędzy rokiem 1200 a 1250. Do naszych czasów zachował się pierwotny zarys murów, w skład których wchodzi nawa, prezbiterium ze sklepieniem, portal nawowy i dwa wąskie romańskie okienka po stronie północnej.
Jest to kościół jednonawowy z prostokątnym prezbiterium zakończonym trójboczną, wyodrębnioną apsydą zasklepioną prawdopodobnie sklepieniem klasztornym. Nawa nakryta drewnianym stropem z 1595 roku (w zachodniej ścianie pozostał otwór po belce konstrukcyjnej) pokrytym 10 renesansowymi kasetonami, zaś prezbiterium sklepieniem krzyżowo-żebrowym wspartym na głowicach służek narożnych ozdobionych motywem roślinnym. Zewnętrzna część apsydy została podzielona łączącymi jej boki kolumienkami ozdobionymi arkadowym fryzem i gzymsem kostkowym. W arkadach fryzu umieszczono płaskorzeźby o tematyce zoomorficznej ( m. in. jeleń, zając, bestie fantastyczne) i roślinno-geometrycznej ( m. in. lilia, rozeta, krzyż). Głowice kolumn wzbogacone ornamentem złożonym z lilii, liści palmetowych i klonowych.
W środku znajduje się sakramentarium z przełomu XV i XVI wieku. W stylu późnogotyckim, dostępne z trzech stron, zwieńczone ozdobnym baldachimem. W jego tle, za drugim przęsłem prezbiterium widzimy na wysokości ponad 2 m ledwie widoczną namalowaną na ścianie gotycką scenę Zwiastowania o wymiarach 2 na 3 metry. Z prawej strony przy blacie stoi lekko pochylona do przodu i o wydłużonych proporcjach Matka Boska, której idealizowana twarz posiada pogrubione rysy. Po lewej klęczący w pofałdowanych szatach anioł rzymający w rękach banderolę.
Obok sakramentarium ustawiono wykutą w piaskowcu renesansową chrzcielnicę, wykonaną w 1575r.
Na wieży kościelnej znajdują się dwa dzwony spiżowe: pierwszy dzwon ufundowany w roku 1607 przez Kaspra Warnsdorfa i jego żonę Helenę, ozdobiony herbami rodów Warnsdrorf i Zedlitz-Leipe; obok niego wisi niewielki dzwon z roku 1929 przywieziony z Jugosławii.
Ruiny dawnego kościoła ewangelickiego
Drugą świątynią w Gościszowie był kościół ewangelicki. Kamień węgielny pod jego budowę położono 8 kwietnia 1754 roku, a zakończono już w roku następnym. W pierwszy Adwent 1755 roku nastąpiło uroczyste otwarcie zboru. Obecnie stojąca w centrum wsi świątynia znajduje się w stanie zupełnej ruiny. Pozostały po niej jedynie ściany nośne, bez dachu, empor, drewnianego i kamiennego wystroju, zewnętrznej kamieniarki.
Pomnik wojenny
Dokładnie naprzeciwko kościoła ewnagelickiego, po drugiej stronie drogi znajduje się pomnik wojenny, poświęcony pochodzącym z Gościszowa zołnieżom poległym w czasie wojny francusko - pruskiej 1870/71 r. i I wojny światowej. Zachował się w dużej części w swojej pierwotnej formie. Zamalowano umieszczone na prostokątnych płytach nazwiska niemieckich zołnieży, zlikwidowano żelazny krzyż, na szczycie zaś ustawiono zabytkową figurę Maryi.
Ruiny zamku
Przy drodze głównej, nieopodal kościoła znajdują się ruiny zamku. Zamek ten zbudowany został z ciosanego piaskowca, a także w mniejszym stopniu z cegły palcówki oraz z cegieł XIX i XX wiecznych. Wzniesiono go na owalnym planie muru dawnego grodu, przez co do dzisiaj posiada kształt zaokrąglonego silnie na bokach czworoboku. Był jednym z najpiękniejszych założeń renesansowych na Dolnym Śląsku nazywanym zamkiem na wodzie.
Pierwszy raz wymieniony jest dwór Hof Goswinsdorf dopiero w roku 1318 w dokumencie księcia Henryka I Jaworskiego dla Gebharda von Querenfurt. Największe zasługi dla renesansu gościszowskiego zamku poczynił Kaspar von Warnsdorf, który dokończył przebudowę zamku gotyckiego i na którego rządy przypadają lata największej świetności majątku - jednej z najpiękniejszych posiadłości w regionie. Za jego to czasów pochodzi wspaniały portal główny wraz z herbem Warnsdorf i Zedlitz. Kolejne prace budowlane miały miejsce w latach 1848-1856 za rządów Egona Gustawa von Schönberg-Bibran-Modlau kiedy to usiłowano nadać zamkowi neoklasycystyczny wygląd. W drugiej połowie wieku XIX miała miejsce niewielka przebudowa nawiązująca do tradycji gotyckich. W 1908 roku do północnej wieży dostawiono taras widokowy wspierający się na trzech kolumnach. W tym też czasie chciano rozpocząć gruntowną przebudowę mającą na celu przywrócenie zamkowi wyglądu z XIV i początku XVII wieku poprzez wyeliminowanie elementów XIX-wiecznych. Najciekawszym elementem pałacu jest pochodząca z roku 1603-1605, niespotykana w tym typie nigdzie indziej na Dolnym Śląsku dekoracja rzeźbiarska czterokondygnacyjnych szczytów fasady skierowanej nieprzypadkowo w stronę wsi i folwarku. Tematyka rzeźb jest ogólnie związana z mitologią. Spotykamy tu syreny, trytony, delfiny, fantastyczne stwory, amfory.
Park dworski
Na zachód od zamku rozpościera się dawny park dworski o powierzchni 3,28 ha. Obecnie jest on zaniedbany i nie przedstawia takiej wartości jak jeszcze na początku wieku XX. Zanikł zupełnie układ ścieżek spacerowych. Pierwotny drzewostan został przerzedzony i częściowo zakryty przez rozrastające się samosiejki. Z panoramy parku zniknęły prawie zupełnie drzewa iglaste. Zachodnią część założenia parkowego stanowił przepięknie urządzony ogród w stylu angielskim. Objęte ochroną prawną są trzy pomniki przyrody: ponad 300-letni dąb szypułkowy (Gercus robur) o nazwie " Osiłek" mający obwód 455 cm; 200-letni platan klonolistny (Platanus acerifolia) o nazwie "Wezyr"i obwodzie 540 cm; 200-letni klon srebrzysty (Acer saccharinum) "Apollo" o obwodzie 475 cm. Na pomniki przyrody kwalifikują się jeszcze inne drzewa jak: dwie topole czarne (Populus nigra) i pięć lip drobnolistnych (Tilia cordata) o obwodach ponad 4 metry. Spotykamy na terenie parku jeszcze m.in.: buk pospolity (Fagus silvatica), grab pospolity (Carpinus betulus), czeremchę amerykańską (Padus serotina), modrzew europejski (Larix decidua), daglezję zieloną (Pseudotsuga taxifolia), sosnę wajmutkę (Pinus strobus). Z krzewów zobaczymy: śnieguliczkę białą (Sympharicarpos albus), lilak pospolity (Syringa vulgaris) i kruszynę pospolitą (Frangula alnus). Gatunkami objętymi ochroną są: bluszcz pospolity (Hedera Heliks) i kłokoczka południowa ( Staphylea pinnata).
Średniowieczny pręgierz
Tuż przy skrzyżowaniu głównych traktów komunikacyjnych, na niewielkim wzniesieniu stoi średniowieczny kamienny pręgierz. Ma on ponad 2 metry wysokości, a zakończony jest zwężeniem, przypominającym nieco czapę. Zachowały się przy nim metalowe łańcuchy i uchwyty, do których przywiązywano skazańców. Posiada też niezidentyfikowane wgłębienie
Krzyże pokutne
Ponadto we wsi znajdują się dwa krzyże pokutne: pierwszy krzyż przy drodze do Lubania, drugi - wstawiony w mur oporowy - przy drodze do Nowogrodźca.
Dom Kawalerów z początku XVII wieku
Opracowano na podstawie książki M. Olczaka i Z. Abramowicza Nowogrodziec, dzieje miasta i okolic do roku 1945, Warszawa 2000