W 1233 roku, w dokumencie lokacyjnym miasta Nowogrodźca wymienia się villam que dicitur Zabuloth, w 1318 roku występuje już niemiecka forma Tyrgartin. Pod rokiem 1408 odnajdujemy w źródłach jednocześnie wspomniane dwie nazwy słowiańską i niemiecką: "das Dorf Zabuloth, das man itzund Thiergarten nennet". W 1418 roku występuje już XIX-wieczna i współczesna forma Thiergarten, którą można przetłumaczyć jako Dzikie Ogrody. Gwarowo mówiono na wieś Dr Tiergoartn, Der Tiergortn. Po wojnie powróciła historyczna forma Zabłocie.
Zarówno słowiańska jak i niemiecka forma ma swoje korzenie w okoliczych warunkach geograficznych. Zabuloth - Zabłocie oznaczające osadę położoną nieopodal bagien, błota, czy dosłownie za błotem wiąże się z położonym w kierunku Mierzwina i Ocic podmokłym terenem, który co prawda obecnie, w związku ze stopniowym osuszaniem się terenu, nie robi takiego wrażenia, ale niegdyś na pewno był trudny do przebycia. Około roku 1300 w momencie kiedy przybyli tu niemieccy osadnicy zmieniła się i nazwa wsi, która być może jest odzwierciedleniem pierwszego wrażenia jakie zrobiła na nich okolica.
W 1233 w dokumencie lokacyjnym miasto Nowogrodźća wymienia się “villam que dicitur Zabuloth”, w 1318 roku występuje już niemiecka forma “Tyrgartin”. Pod rokiem 1408 odnajdujemy w źródłach jednocześnie wspomniane dwie nazwy, słowiańską i niemiecką: das Dorf Zabuloth, das man itzund Thiergarten nennet”.
Dawna kolonia Fridrichstal założona w 1820 roku przez właścicielkę tych terenów Fryderykę Dorotę Ernestynę vom Berge-Herrndorf z domu von Tempsky.
Opracowano na podstawie książki M. Olczaka i Z. Abramowicza Nowogrodziec, dzieje miasta i okolic do roku 1945, Warszawa 2000